Afgelopen zondag heb ik een uurtje of zo in de omgeving van Columbia Lake gefietst (een meertje aan de noordzijde van de campus; vergelijk het met de Karpendonkse Plas). Daar, maar ook op de campus zelf, en ook ten zuiden ervan in Waterloo Park, wemelt het van de dieren; sommige zijn extreem gevaarlijk! Bekijk de foto’s zelf.
Het valt niet mee om in Canada een fiets te kopen. Tenminste, een goede fiets. De meeste fietsen hier zijn mountainbikes, en ze komen zonder bel, verlichting, spatborden, bagagedrager en kettingkast. Die kun je er allemaal los bijkopen, maar dan is er nog een probleem: de meeste fietsen zijn te laag voor mij!
Na een dag zoeken naar tweedehands fietsen belandde ik uiteindelijk bij Canadian Tire, een winkel waar ik veel van mijn spullen gekocht heb. Voor 200 dollar hadden ze er een fiets met alles erop en eraan: spatborden en bagagedrager! Het was wel een vouwfiets. Na een rondje door de winkel besloot ik dat hij ermee door kon, en heb ik hem gekocht.
Was me dat even een vergissing! De fiets was toch lager dan verwacht, en pas op de fiets merk je dat Waterloo toch niet helemaal vlak is. Deze vouwfiets kan daar helemaal niet mee overweg! Tenslotte zijn ze dat hier niet gewend, en toen ik door de straten fietste merkte ik dat ik nogal werd nagekeken…
Zaterdag dus terug naar de winkel. Gelukkig kon ik de fiets nog inruilen, en mijn nieuwe fiets heeft ook spatborden, maar heeft wielen van normaal formaat. En er zat een bekerhouder aan het stuur!
Ondertussen heb ik de bekerhouder verwijderd, een bagagedrager gemonteerd (die verkopen ze los. Hij is wel erg klein), en verlichting en een bel gemonteerd. Ik denk dat ik nog een ander voorlicht ga kopen: deze heeft een halogeenlamp aan boord en werkt op 4 AA batterijen. Het eerste setje batterijen is al leeg!
Het slot dat ik erbij heb heeft een ingebouwd alarm! Dat gaat loeien zodra je het probeert door te knippen.
Mijn Nederlandse rijbewijs is 60 dagen geldig. Om wat gemakkelijker rond te reizen door de omgeving wil ik graag een auto kopen, maar voordat ik dat doe zal ik een Canadees rijbewijs moeten bemachtigen.
Vanuit België en Duitsland zou dit eenvoudig zijn: gewoon inruilen! Maar Nederland heeft niet zo’n overeenkomst, dus ik zal het opnieuw moeten halen! Gelukkig accepteren ze nog net een brief van het RDW dat mijn rijbewijs bestaat, zodat ik niet een jaar lang met een test-rijbewijs hoef rond te lopen. Wie hier voor het eerst zijn rijbewijs haalt moet dat wel, en dat betekent dat je niet zonder begeleider mag rijden.
Vandaag heb ik eens gekeken waar ik me voor een rij-examen moet aanmelden, en wat blijkt? DriveTest Ontario ligt al zo’n maand in staking, en heeft tienduizenden examens moeten annuleren. Gevolg: tegen de tijd dat ze uit die staking komen zal er een flinke wachtlijst zijn…
Voorlopig dus maar blijven fietsen, en hopen op een beetje redelijk weer! (Vanmorgen miezerregen…)
Mijn eerste weekend is vooral besteed aan winkelen. Schoonmaakspullen, eetgerei, een bed, beddengoed, strijkplank, wasmand, noem maar op.
De week erna ben ik overdag op de universiteit geweest, bezig met kennismaken en wennen, het voorbereiden van mijn lessen, en onderzoek. Ik ben ook nog twee keer op pad geweest, een keer voor het Canadese equivalent van een sofinummer, en een keer om me aan te melden voor de verplichte ziektekostenverzekering. Beide met niet zo heel veel succes. Bij de eerste moesten de gegevens op mijn visum gebruikt worden voor de aanvraag. Maar daar stonden niet al mijn voornamen op: alleen mijn eerste voornaam en de tweede op de laatste letter na. Bovendien was de voorlaatste letter over een lijn heen gedrukt, en de mevrouw daar vond dat het toch echt als een “L” eruit zag, terwijl het gewoon een “U” is. Nu is de aanvraag naar het hoofdkantoor of zoiets, waar ze het over een paar weken wel rechtgetrokken zullen hebben.
De ziektekostenverzekering ging ook mis: omdat er wel eens Amerikanen wat gezondheidszorg komen “lenen”, zijn er vrij stricte eisen om aan te tonen dat je toch echt in Canada woont. Een van die eisen is een officieel document (brief van een bank of zo) dat aan jou geadresseerd is, zodat ze weten dat je echt daar woont. En die had ik niet…
Dinsdagochtend werden de meubels en het bed bezorgd, en op woensdagavond heb ik eindelijk de badkamer schoongemaakt zodat ik donderdag voor het eerst in mijn appartement kon slapen! Het duurde nog een paar dagen tot ook de keuken schoon was, want het is best uitputtend, in een nieuw land gaan wonen.
Het tweede weekend heb ik op zaterdagochtend nog allerlei boodschappen gedaan (belangrijkste aankoop: een douchegordijn, want na elke keer douchen stond de badkamer blank). ‘s Middags om half 4 moest de auto ingeleverd worden, en dat heb ik gehaald (op de minuut precies!). Vanaf die dag alles te voet gedaan.
De week erna stond in het teken van de eerste colleges! Dat is toch een heel andere ervaring dan een voordracht geven over je eigen werk: je moet nu echt kennis overdragen aan studenten, dus je moet heel erg precies en heel erg goed voorbereid zijn. Ook is het lastig om een zaal met 50 studenten enthousiast te maken over je onderwerp, en om ze aan te zetten tot nadenken over een onderwerp.
Het eerste college was (naar mijn gevoel) matig, het tweede heel aardig, en het derde zat zo’n beetje tussen de eerste twee in.
Verder was er op dinsdagavond een ontmoeting van de fotografie-club van de universiteit, en op woensdagavond was er bezoek van mijn neef Danny en zijn vrouw Cristy, die een paar weken in de omgeving op vakantie zijn (nou ja, ze zijn begonnen in Boston, hebben Toronto bezocht, en zijn ondertussen al in New York beland).
Vrijdag ben ik met collega’s uit eten geweest, en dit weekend heb ik een fiets gekocht! Maar daarover meer in een volgend bericht.
Een snelle update: ik heb eindelijk de foto’s bij mijn eerste bericht aan de praat gekregen! Je kunt ze hier bewonderen.
Misschien plaats ik later dit weekend nog wat meer foto’s. Maar morgenmiddag (zaterdag) moet ik mijn auto alweer inleveren, en voor die tijd moet ik toch echt nog wat boodschappen doen!
Op het eerste gezicht was mijn appartement redelijk schoon. Maar toen ik begon met schoonmaken kwam ik toch nog behoorlijk wat smeerboel tegen. Bovenkanten van deuren, plinten, rails van de schuifdeuren van de inbouwkasten… overal kwam de schoonmaakdoek zwart van terug. Hier een top-3 van smerigheden.
3. De deurpost van de buitendeur is in geen jaren afgedaan. Dikke lagen zwarte troep, waarschijnlijk mede dankzij het luchtrooster dat tegenover de deur staat te blazen. Het ziet er zelfs naar uit of er over het vuil heen geschilderd is!
2. Toen ik de lade van het fornuis eruit trok, doemde een schouwspel op van etensresten en ander vuil (waaronder een deksel van een milkshake of zo).
1. Een van de inbouwkasten is als hok voor een of ander huisdier gebruikt. Een eekhoorn wellicht? Gele vlekken, voederkorrels tussen de spleten, en een ingebeten vlek op de vloer eronder. Volgens mij mocht het beest vrij rondlopen en -poepen: in een aantal hoeken kwam ik zwarte vlekken tegen die pas met hard schrobben verdwenen.
Voor ik de voederkorrels tegenkwam had ik, uit voorzorg, vast wat muizenklemmen gezet (met pindakaas, op aanraden van de verkoper), want ik was toch wel ongerust. Gelukkig bleek die vrees ongegrond (het gebouwbeheer vertelde later ook dat ze nog nooit een melding van ongedierte hebben gehad).
Nog een uurtje schrobben in de woonkamer, en dan kunnen morgen de meubels erin! De ramen, keuken, en badkamer bewaar ik voor later deze week.
De eerste dagen
Ik heb wel eens fijnere reizen gemaakt dan mijn heenreis afgelopen donderdag. Geen grote ergernissen, maar het was voor een groot stuk nogal saai. Zowel in Nederland als in Canada stonden er behoorlijk wat files tussen mijn vertrek- en aankomstpunt. De vlucht zelf was niet bijzonder: het stormde een beetje in Nederland, maar daar was bij het opstijgen niets van te merken. De film die vertoond werd was dusdanig saai dat ik maar weer ben gaan lezen (een boek van Terry Pratchett – een prima manier om de tijd te doden!) Wat me wel erg meeviel was de douane: mijn visum was al kant en klaar in mijn paspoort geniet voordat mijn koffer de bagageband bereikt had!
Toen ik mijn telefoon weer aanzette bleek ik twee voicemail-berichten te hebben. Ik besloot ze toch maar even te beluisteren, en dat was maar goed ook: ze kwamen van het College (een aan de universiteit gelieerde gelegenheid die studenten accommodatie biedt), en vertelden me dat ik na aankomst een bepaald nummer moest bellen. Zo gezegd zo gedaan, en al snel kon ik me in de VIP suite installeren. Deze bestaat uit een woon- en slaapkamer, met in de woonkamer twee fauteuils, een bankstel, een TV, en een bureau met zo’n sjieke bureaulamp met groene glazen kap. De slaapkamer bevat een luxe tweepersoonsbed. Jammer genoeg is het maar voor een paar dagen, en moet ik daarna zelf een appartement gaan inrichten!
Vrijdagochtend werd ik om 4 uur wakker, met dank aan de jetlag. Dat betekende dat ik ruimschoots de tijd had om naar de autoverhuurder te lopen, toch nog een tochtje van een half uur. Afstanden hier zijn altijd groter dan ze op Google Maps lijken. Ze hebben aan ruimte geen gebrek, en haast elke weg is hier tweebaans, met dan nog een ruime strook gras aan beide zijden. Ondanks die breedte mag je bijna nergens langs de kant parkeren. Volgens mij houdt dat verband met het sneeuwschuiven in de winter.
Maar goed, met de auto heb ik wat rondjes gereden om te wennen. Vervolgens heb ik bij Tim Hortons (het Canadese antwoord op Starbucks, zeg maar) een kop koffie gedronken en toen een bankrekening geopend. Niet bij Tim Hortons natuurlijk, maar bij de bank die er vlak bij was. Daarna ben ik naar mijn appartement gegaan om de sleutels op te halen. Ik heb er snel even een kijkje genomen en ben daarna doorgereisd naar de universiteit. Daar heb ik een sleutel voor mijn kantoor gehaald (een kantoor voor mij alleen! Met ramen!), kennis gemaakt met de secretaresse en wat collega’s, en zowaar al wat over wiskunde gesproken. ‘s Avonds ben ik, met twee collega’s en een vrouw (echtgenote van een van de twee) uit eten geweest, en toen sloeg de jetlag toe…
Ook nu, zaterdagavond om 9 uur, ben ik al enorm moe en kan ik mijn ogen nauwelijks open houden. Vandaar dat dit een enigszins saaie opsomming is geworden… Sorry! Later meer over Labour Day Weekend en hoe ik het besteed heb.
Powered by WordPress