Stefan aan de onderkant van de wereld Verhalen en foto’s vanuit Nieuw-Zeeland

26 October, 2008

Zeeberen

Filed under: Uncategorized — admin @ 6:57 am

Bijna een maand geleden, op 28 september, nam ik de bus naar Island Bay. Dit was in mijn tweede weekend in Nieuw-Zeeland. Wat me daar te wachten stond was een spectaculaire kustlijn met een branding vol rotsen waar de zee tegenaan beukte, een eerste blik op het Zuideiland, de Rode Rotsen en de Zeeberen. Die laatsten heten “fur seals” in het Engels, en volgens Wikipedia zou dit de Nederlandse vertaling zijn. Het is een nogal grote zeehondensoort. De kolonie die iets voorbij de Rode Rotsen verblijft bestaat alleen uit mannetjes. Ze overwinteren hier, en eind oktober vertrekken ze weer naar het zuiden voor het paringsseizoen. Als je ter plaatse komt begrijp je waarom ze deze lokatie gekozen hebben. De soms scherpe rotspartijen zorgen ervoor dat ze veilig zijn van roofdieren als orca’s en haaien.

De Rode Rotsen zijn een kleine groep rotsen aan de kust die een dieprode kleur vertonen. Volgens een Maori-legende is het Noordeiland begonnen als een vis. Maui, een mythologisch figuur, heeft het Noordeiland eigenhandig opgevist uit de zee. Als aas gebruikte hij bloed, en dat is wat de Rode Rotsen hun kleur geeft. Na het opvissen liet hij de vis over aan zijn broers terwijl hij naar de priester ging. Die broers kregen ruzie over de verdeling, en hakten er op los. Dit had tot gevolg dat het eiland niet egaal vlak is, maar veel bergen en dalen heeft.

Waarom schrijf ik nu pas over deze wandeling? Omdat ik er nogal tegenop zag om de foto’s uit te zoeken. Het waren er namelijk 300, en het heeft me vandaag een groot deel van de middag gekost om dat aantal terug te brengen tot 108… Die zal ik hier niet allemaal plaatsen (al was het maar omdat mijn internetverbinding niet de snelste is), maar een paar van de mooiste gun ik jullie wel.

17 October, 2008

Inheemse vogels

Filed under: Uncategorized — admin @ 11:20 am

(Vervolg op dit bericht)

Gelukkig hebben nog behoorlijk wat vogelsoorten de invasies overleefd. Hier zijn een aantal foto’s van de soorten die ik al heb kunnen vastleggen. Ik hoop dat ik er nog meer te zien krijg, en met een uitstapje naar Kapiti Island in het vooruitzicht moet dat lukken! Bovendien ga ik niet terug naar huis voor ik een Kiwi gezien heb. En dan bedoel ik niet het fruit, maar de vogel. Deze leeft ‘s nachts en kan niet vliegen maar scharrelt met zijn lange snavel door de bladeren.

12 October, 2008

Meegenomen van thuis

Filed under: Uncategorized — admin @ 10:11 am

(Vervolg op dit bericht)

Alle vogels in dit bericht zijn meegebracht van andere werelddelen. De meeste uit Europa, ofwel om de Engelsen een thuisgevoel te geven, ofwel vanwege hun belang bij de landbouw, maar sommige komen ook uit andere werelddelen.

Nieuw-Zeeland: land van vogels

Filed under: Uncategorized — admin @ 9:27 am

De geschiedenis van Nieuw-Zeeland is anders dan waar ook ter wereld. Grofweg 80 miljoen jaar geleden splitste het af van Gondwanaland, en sindsdien is er geen interactie geweest met de rest van de wereld. Ongeveer 700 jaar geleden kwamen de eerste mensen, de Maori, poolshoogte nemen. Wat zij aantroffen was uniek: een land waar vogels de dienst uitmaakten. De enige zoogdieren waren enkele vleermuizen en zeehonden aan de kust. Verder wat kikkers en hagedissen, de Tuatara’s (de enige nog levende nazaten van de dinosauriĆ«rs), en de Weta’s uit mijn vorige bericht.

De vogels hadden dus het rijk alleen, en dat leidde tot compleet andere soorten dan elders ter wereld. De maori vonden vooral de moa interessant, gigantische vogels die niet konden vliegen (net als struisvogels, al zagen moa er heel anders uit). Op deze vogels werd uitgebreid gejaagd, en ze zijn enkele eeuwen geleden uitgestorven.

De eerste Europeaan die de kust van Nieuw-Zeeland aandeed kwam uit Lutjegast. In deze streken is hij erg beroemd, en heeft hij een zee en een eiland voor de kust van Australiƫ naar zich vernoemd gekregen. Zijn naam was Abel Tasman. In 1642 legde hij aan voor de kust, om prompt ruzie te krijgen met de Maori. Vier van zijn mannen hebben dat niet overleefd. Tasman vertrok weer, en de volgende ontdekkingsreiziger deed zich pas aan in 1770: James Cook. Die zag wel wat in het land, en niet al te lang daarna begon Engeland met de kolonisatie. Dat leidde tot een hoop ellende, waar ik het nu niet over wil hebben.

Wat deze kolonisten (Maori en Europees) namelijk meebrachten waren zoogdieren: muizen, ratten, katten, honden, wezels en een hoop vee. De vogels van Nieuw-Zeeland hadden geen idee wat ze met dit soort dieren aan moesten, en vormden dus een makkelijke prooi. Dit leidde ertoe dat nog veel meer soorten uitgestorven zijn, en nog altijd zijn erg veel soorten bedreigd in hun voortbestaan.

En dan zijn er ook nog de Europese vogels, die meegenomen waren zodat de Engelsen zich een beetje thuis zouden voelen. De mus is hier alles behalve bedreigd, net als de merel, zanglijster, spreeuw en verschillende vinken. Maar deze vogels zijn vaak agressief tegenover de oorspronkelijke bewoners, en bezetten de broedplekken.

Een aantal soorten vind je nu alleen nog op kleinere eilanden, waar geen roofdieren zitten. Maar er wordt steeds meer ondernomen om het tij te keren. Een van die initiatieven ligt vlak bij mijn huis: Karori Wildlife Sanctuary. Dit is een groot gebied waar een hek omheen is gezet dat voor roofdieren ondoordringbaar is (het hek is 8.6 km lang). Binnen worden diersoorten (waaronder de Kiwi en de Tuatara) uitgezet die ongestoord kunnen broeden. Hieronder zie je een foto van het hek en wat je aan de andere kant vindt. In twee volgende berichten zal ik een aantal foto’s van vogels plaatsen.

11 October, 2008

Weta

Filed under: Uncategorized — admin @ 11:59 am

Een typisch Nieuw-Zeelandse diersoort is de Weta. Dit insect, verwant aan de sprinkhaan, is erg groot. De soort die hierboven op de foto staat leeft in grotten; andere soorten kunnen nog groter zijn en slapen overdag in boomholtes, om ‘s nachts actief te worden. Het lichaam van het exemplaar op de foto, dus zonder voelsprieten en poten, was ongeveer 2cm lang.

Ik kwam hem tegen in een oude goudmijn in Karori Sanctuary, een vogelreservaat vlak bij Wellington. Over de vogels schrijf ik later meer.

10 October, 2008

Donker

Filed under: Uncategorized — admin @ 12:20 pm

Vanavond heb ik boodschappen gedaan. Op de heenweg heb ik een kleine omweg genomen om wat foto’s te maken, en voor de verandering heb ik ze meteen uitgezocht. Van de 89 foto’s zijn er nog zo’n 16 over, en 6 daarvan staan hieronder.

5 October, 2008

Evans Bay en Mount Victoria

Filed under: Uncategorized — admin @ 4:35 am

Op de eerste zaterdag was ik, vanwege de jetlag, erg vroeg wakker. En dus stond ik om 8 uur ‘s ochtends buiten voor wat een lange wandeling zou worden.

Het centrum van Wellington is omringd door heuvels. Een aantal daarvan, de “Town Belt”, is bewust groen gelaten, al door de eerste kolonisten. Dat maakt Wellington tot een stad waar je heerlijk kunt wandelen. Wellington is gebouwd in een grote baai, met een aantal verschillende inhammen. Ik ben naar Evans Bay gelopen, en daarna langs het water terug naar de haven. Dat klinkt een stuk gemakkelijker dan het is: omdat de Town Belt tussen mijn apartement en Evans Bay ligt, kwam er toch nog aardig wat klimwerk bij kijken.

In de haven heb ik geluncht (vis, natuurlijk!), en omdat het toen nog erg vroeg was, besloot ik om Mount Victoria te beklimmen (196 meter hoog). Bovenop staat een uitkijk-platform waar je een mooi overzicht hebt over de stad en het omliggende land. Tenslotte terug naar mijn apartement.

Misschien was dit allemaal een beetje teveel van het goede. De laatste paar straten terug naar huis waren erg lang, en ik liep niet meer zo heel snel. Maar het was een prachtige wandeling, met prachtig weer, en dus meer dan de moeite waard!

Powered by WordPress