Het reguliere verslag was, geloof ik, bij Kapiti Island blijven steken. Twee dagen later was het prachtig weer, en heb ik misschien wel mijn langste wandeling gemaakt. Ik heb de City to Sea Walkway genomen (jawel, van de stad naar de zee), en van daaruit de Southern Walkway (jawel, naar het zuiden) terug. Achteraf gezien had ik wat eerder van die laatste wandeling moeten afwijken en terug moeten keren naar mijn apartement. Nu bleef het ding maar verder en verder gaan, en kwam ik vermoeider thuis dan nodig was.
De week erna heb ik een nachtelijke rondleiding gevolgd door Karori Sanctuary, in de hoop Kiwi’s te zien. Je hebt al kunnen lezen hoe dat is afgelopen.
De week daarna ben ik met Geoff, met wie ik daar op de universiteit heb samengewerkt, naar Mount Holdsworth gegaan. In een dag zijn we naar boven gelopen en geklommen, en weer terug naar beneden. Het uitzicht is er adembenemend, en het is er heerlijk stil: je bent een behoorlijk eind van de bewoonde wereld verwijderd. Op de top lag zelfs hier en daar nog wat sneeuw!
In de daarop volgende week heb ik nog wat avondfoto’s van Wellington gemaakt, waaronder wat foto’s van de Bucket Fountain (die eindelijk, na zo’n 2 maanden, opgeknapt en teruggeplaatst was). En in het laatste weekend in Wellington heb ik de Eastern Walkway gelopen (langs de zuidkust van het Miramar schiereiland) en de dierentuin bezocht.