Stefan's Waterloo Just another WordPress weblog

Na ruim twee weken zitten de Olympische Spelen er weer op. Het was, ook voor mij, niet naast de deur (het tijdsverschil vanaf hier is nog eens 3 uur extra), maar toch was aan alles te merken dat de Spelen in Canada plaats vonden. Bijna de hele dag was het op TV te volgen, op het werk werd het druk besproken, en de winkels lagen vol met Olympische kleding.

Maar vandaag was toch de climax: de ijshockey-finale. Ongelofelijk spannend, maar met het gewenste resultaat! Toen bleek hoe enorm populair die sport hier is: mensen gingen massaal de straat op, auto’s toeterden, er werd geschreeuwd, gejuicht, en met vlaggen gezwaaid. Uiteindelijk groeide het hier in Waterloo zelfs uit tot een spontane processie! Eerst verzamelde zich een grote groep mensen midden op een (behoorlijk druk) kruispunt, vervolgens zette de groep zich in beweging.

Nu kan de rust terugkeren…

Afgelopen vrijdag was het een drukte van belang in de omgeving van mijn flat. Een enorme groep kraaien had namelijk besloten om hier de nacht door te brengen. Het waren er honderden. Ze zaten op een verlaten parkeerterrein en de daken van twee grote loodsen.

Ik had graag meer foto’s gemaakt, maar mijn camera deed raar: de spiegel klapte niet meer naar beneden. Ik hoop dat het lag aan de overgang van een warm appartement naar een koud balkon, en dat het niets ernstigs is… eenmaal binnen herstelde hij zich.

De afgelopen weken was het erg zacht weer. Het bleef vriezen (een graad of -2 overdag), maar er stond weinig wind en er viel geen sneeuw, dus het was al met al best aangenaam. Zondag was een heerlijke dag met blauwe lucht en zon!

Maar vandaag was anders. Van vanmorgen vroeg tot vanavond toe heeft het gesneeuwd! Alles is weer bedekt met een laag van zeker 10 tot 15 centimeter wit. De winter is hier nog lang niet voorbij!

Vandaag is het “Family Day”, een feestdag die in enkele provincies in Canada wordt gevierd. In Amerika is het tegelijkertijd “President’s Day”.

Omdat ik niets beters te doen had wilde ik naar mijn kantoor gaan. Maar dat was geen succes: de koffiekamer was op slot en in mijn kantoor was het steenkoud (de verwarming kan slechts om de paar kantoren ingesteld worden. Ik ben dus afhankelijk van de temperatuur die iemand anders aangenaam vindt). Daarom ben ik snel weer naar huis gegaan. Onderweg nog wel even koffie gehaald bij Starbucks…

Melk wordt in verschillende landen op verschillende manieren verpakt. In Amerika heb ik alleen plastic flessen gezien. In Canada hebben ze melkpakken. Die van 1/2 en 1 liter zijn hetzelfde als in Nederland. Maar ze hebben hier ook nog kleine pakjes van 1/4 liter, en in plaats van 1 1/2 liter bevatten de grootste pakken hier 2 liter melk.

Maar dat is niet de grootste verpakking die je kunt kopen. Je kunt namelijk ook een plastic zak met melk kopen, die 4 liter bevat:

In deze zak bevinden zich drie kleinere zakken:

Ziet er niet erg handzaam uit, niet waar? Om ze te gebruiken heb je een plastic kan nodig van precies het goede formaat. Daar zet je zo’n zak in, en dan knip je hem open:

Als je die kan ziet dan lijkt het op een knoeiboel uit te draaien, maar het schenken gaat wonderbaarlijk vloeiend:

Waarom doe ik al die moeite? Als Nederlander drink ik natuurlijk behoorlijk veel melk, en deze verpakking kost minder dan een pak van 2 liter!